Hoe bouw je een fort? Metafoor voor ondernemerschap

Het waren Ienke Kastelein en Hans van Lunteren die me zondagmiddag in IJsselstein op het idee brachten. Kijk naar zaailingen om je heen, en vraag je af, hoe komen die daar? Hoe kijk jij we om je heen, wat voel ik en wat leer ik ervan? In mijn blog over zaailingen heb ik dat voor me zelf uitgeschreven https://jkdg.nl/blog/index.php/2020/07/zaailingen-van-jan-kdg

Hier kan ik meer mee, dacht ik een paar dagen later. Toen ik jong was wilde ik waterbouwkunde studeren: Het gebeurde aan de randen van de zee: dat was het: hoe bouwde ik aan het strand een fort, vroeger met mijn gezin met drie kleine kinderen?

Eb en vloed wisselen zich natuurlijk af. Een fort op het strand bouw je niet als het weer eb wordt. Dat is niet leuk. Mijn uitdaging was natuurlijk om met opkomend water een fort in het strandzand te maken en die zo lang mogelijk te () blijven verdedigen. Uit ervaring wist je dat die strijd op een gegeven moment niet te winnen was, want de krachten van het zand waren niet opgewassen tegen het wassende water. Je had ook meer tijd als je verder weg van de vloedlijn aan de slag ging.

Interessant ook dat het doel van de uitdaging ook meteen duidelijk werd, namelijk zo lang mogelijk het fort overeind houden, waarbij mijn kinderen mij wel willen geloven dat na eb de vloed opkwam. (hoe abstract vloed ook mag klinken)

Toen werd het ook een gezamenlijke inspanning en uitdaging. Waar (grote en kleine) handen bij nodig waren, nog beter was een schepje, natuurlijk.

Ook de vorm van het fort werd belangrijk, hij moet hoog torenen, en dat werd een innovatie, na enkele eerder opgedane ervaringen: laten we een geul maken rond het fort om het wassende water er omheen te laten stromen zonder het fort in het midden te lijf te gaan. Grappig is dat de geulen er in het eggie misschien wel eerder waren dan in een ontwerp. De eerste geul ontstond immers al door het maken van een eerste berg op het zand.

Nu we spelenderwijs uitdaging, doel, middelen en werkwijze in praktijk brachten werd samenwerking het kritische punt. Want graven kun je maar op een plek, terwijl samenwerken in ophogen even na elkaar vanzelf gaat, als je zand tenminste maar niet in een geul stort….

That’s it! We bouwden gezamenlijk een fort, en treurden met plezier naar hoe het wassende water ons fort om zeep hielp en er niets maar dan ook niets van over bleef. Weg droom! Nooit waterbouwkunde gestudeerd. Wel veel geleerd. https://jkdg.nl/blog/index.php/2020/07/zaailingen-van-jan-kdg

Dit bericht is geplaatst in Coach. Bookmark de permalink.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.