Zeven jaar geleden ontstond het Kracht van Utrecht-initiatief. 7 jaar, mooi moment om de balans op te maken, wat er in de stad ten goede is veranderd, wie daar aan hebben bijgedragen en wat hun succesformule was.
Een van de “oer”-succesjes in de stad vormt voor mij het autovrij maken van het Koekoeksplein, een succes van het toenmalige wijkkomite Votulast.
Het “ten goede” gaan we ontlenen aan de voorstellen en visie die we in ons eerste Kracht van Utrecht rapport hebben omschreven voor het herverdelen van de ruimte en budgetten ten gunste van voetgangers, fietsers, OV-reizigers, en treinreizigers. Maar ook van keuzereizigers, mensen in en van buiten de stad, van wie we (in steeds grotere getale) horen dat ze aan het begin van de week aan het afwegen zijn hoe ze die week gaan reizen; hoe ze hun kinderen in hun weekschema opnemen en wie hen naar school brengt en op welke manier. Met de auto is soms handig en soms vreselijk onhandig. Dat is elke keer ingewikkeld, vooral voor tweeverdieners. Toch is de auto onmisbaar, voor mij en voor velen. Maar niet altijd: “that’s the point”.
Overigens: Tweeverdieners hebben we in en buiten de stad steeds meer, omdat het werk van een persoon tegenwoordig onvoldoende opbrengt.
Daarom is het autovrij maken van het Koekoeksplein zo’n mooi voorbeeld, omdat de mensen die dit voor elkaar hebben gebokst voorlopers en trekkers waren van een beweging, die op meer plaatsen in de stad te voelen is.