Verduurzaming van mobiliteit: Hoe maak je schurende verhalen zichtbaar?
Voor verduurzaming van mobiliteit sluit ik aan op de volgende omschrijving van duurzame ontwikkeling.
Duurzame ontwikkeling: Ontwikkeling die aansluit op de behoeften van de huidige generatie zonder het vermogen van toekomstige generaties om in hun eigen behoeften te voorzien in gevaar te brengen (Burton, 1987).
Het proces van verduurzaming van mobiliteit draait voor mij om de behoeften aan mobiliteit in Nederland.
Samenvatting
Het werkterrein van de vervoersplanologie is omvattend en complex. Een gangbare benadering is dat voor een probleem een oplossing gezocht wordt, waarbij varianten in de loop van het proces om verschillende redenen kunnen afvallen. Ook komt het voor dat een veel gebruikte (technische) oplossing wordt voorgesteld zonder dat het probleem voldoende is geanalyseerd.
Een nieuwe benadering gaat uit van resilience , van veerkracht van actoren waarin de focus ligt op het systeem en de variaties in het systeem en aandacht gegeven wordt aan zelfmanagement en sturing in een meer dynamisch evenwicht.
Vanuit het Kracht van Utrecht-initiatief signaleer ik dat deze twee benaderingen in het proces van verduurzaming van mobiliteit soms tot zgn schurende verhalen leiden, die niet zo makkelijk in beelden zijn te vangen. Tezelfdertijd blijkt er – ook bij ons initiatief – een grote behoefte te bestaan om bij schurende verhalen beelden en / of videoclips te zoeken, die een schurend verhaal inzichtelijker, voelbaar en zichtbaar kunnen maken.
Ik nodig deelnemers aan het CVS-colloqium uit om mij in de komende maanden, voor en na de bijeenkomst in Antwerpen schurende verhalen aan te reiken, en die met een beeld of video-clip te illustreren.
Voor de CVS-labsessie stel ik voor mijn eigen en door andere aangereikte teksten van schurende verhalen te bespreken en te beoordelen welke beelden daar bij passen.
Mijn paper is inmiddels voor het CVS beschikbaar: 151120 Def Bijdrage JKDG KvU CVS-Lab Antwerpen Hoe maak je schurende verhalen zichtbaar